چرا وقتی که آدم تنها می شه

       غم و غصه اش قد یک دنیا می شه    

 میره یک گوشه پنهون میشینه

        اونجارو مثه یک زندون می بینه

 غم تنهایی اسیرت می کنه

         تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

 وقتی که تنها می شم اشک تو چشمام پر می زنه  

          غم می آد یواش یواش خونه ی دل در می زنه

 یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب بهار

           توی جنگل ٬ لبه چشمه ٬ می نشستیم من و یار

 غم تن هایی اسیرت می کنه

           تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

 می گن این دنیا دیگه مثه قدیما نمی شه  

             دل این آدما زشته دیگه زیبا نمی شه

 اون بالا باد داره زاغه ابرارو چوب می زنه

              اشک این ابرا زیاده ولی دریا نمی شه

                غم تنهایی اسیرت می کنه          تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: