سر کلاس ادبیات معلم گفت :

   فعل رفتن رو صرف کن

  گفتم :رفتم ... رفتی ... رفت ... ساکت میشوم ، میخندم ، ولی خنده ام تلخ میشود

   استاد داد میزند : خوب بعد؟؟؟ ادامه بده

  و  من میگویم : رفت ... رفت ... رفت ... رفت و دلم شکست ... غم رو دلم نشست ...

    رفت ... شادیم بمرد ... شور از دلم ببرد رفت ... رفت ... رفت

   و من میخندم و می گویم : 

کارم از گریه گذشته

خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: